Dublin

Omdat Tessa en ik elkaar al kennen sinds groep 5 van de lagere school, en dit jaar 25 jaar vriendinnen zijn, wilden we dat vieren. In Mei kreeg ik een berichtje of ik begin november al wat te doen had en zo niet of ik dan het weekend van 1 november vrij wilde houden.
Ze wilde niet zeggen wat we gingen doen alleen dat ik het leuk zou vinden!

Maar, zoals meestal tussen ons, na een paar weken moest Tessa me toch vertellen wat we gingen doen. We gaan naar Dublin!

vrijdag 1 November 2013: Dublin, here we come!

Na ’s ochtends nog even getraind te hebben – powerfit – mijn tas ingepakt en rond half 1 was Tessa hier. We gingen met de auto naar Weesp om daar de trein naar Schiphol te pakken.Even leek het erop dat we in een mega file zouden komen maar we hebben een korte omweg genomen, om de file te omzeilen. Alles ging snel en we waren ruim op tijd op Schiphol.

schiphol

We vlogen met Air Lingus.
Bij het inchecken bij zo’n zuil konden we onze stoelen nog kiezen dus we zaten lekker voorin in het vliegtuig, stoel 5 A en B. Wat een luxe stoelen voor zo’n korte chartervlucht, heerlijk.
Na een kleine vertraging (30 minuten) stegen we op, op weg naar Dublin. De vlucht was rustig en na 1 uur en 20 minuten landen we op Dublin Airport

Dublin, openbaar vervoer

Aangezien we alleen handbagage hadden konden we zo doorlopen en op zoek naar een bus of taxi die ons naar het hotel kon brengen. Dat was even zoeken, de bussen waren zo gevonden maar om aan een hop on- hop off ticket te komen waar we het hele weekend gebruik van konden maken…?
Bij de bussen werden we weer naar boven gestuurd, naar de aankomsthallen. Daar konden we het niet vinden, uiteindelijk de een informatiebalie nagevraagd en we zouden bij een kiosk de tickets kunnen kopen.
Daar aangekomen stond er een kleine rij, dus netjes achteraan aangesloten. Wanneer we aan de beurt zijn blijkt deze kiosk de tickets niet meer op voorraad te hebben. We konden wel het hele vliegveld overlopen naar de andere aankomsthal en daar bij de kiosk vragen of ze ze nog hadden…. Laat maar!
Dus weer naar beneden en in de bus een retourticket van en naar het vliegveld gekocht.

Clifton Court Hotel en Temple Bar

We verbleven in het Clifton Court Hotel (nr. 8) vlakbij de populaire Temple Bar wijk. De kamer is prima, de bedden wat spiralig maar ondanks dat heb ik best goed (maar kort) geslapen.
Nadat we onze tassen in de kamer hebben gezet zijn we Temple Bar ingelopen om wat te gaan eten.

Al snel kwamen we een aparte bus tegen, de gravediggertour bus.
Nieuwsgierig zijn we naar een toeristen informatie gegaan, die je op bijna elke straathoek wel tegen komt. Normaal gesproken rijd deze bus 1 x op een avond om kwart voor 8. Aangezien het half 8 was en we nog niet gegeten hadden leek ons dat niet zo’n goed idee. Maar omdat het het Halloween weekend was zou de bus ook om half 11 nog een keer vertrekken. We kochten kaartjes voor deze bus en zijn op zoek gegaan naar een bar/restaurant om wat te gaan eten.

O’Neills

O’Neills (nr. 6) is een typisch ierse bar/pub waar je heerlijk kunt eten. Dat was ook goed te merken want we hebben het doolhof van onder tot boven doorgelopen voor we een plekje vonden, naast de deur waar we door naar binnen waren gekomen!
Ruim 775 plaatsen en nog maar net een plekje voor 2 personen kunnen vinden.

We hebben de O’Neils platter for 2 combo besteld, met champignons (voor Tessa), loempiaatjes, uienringen en kippevleugeltjes (voor mij), en een portie fish en chips. Het meeste was heerlijk en (te) veel. De chips waren wat zacht en niet goed doorgebakken.
Een paar drankjes later was het tijd om terug te lopen voor de stadstour.

 

 

Gravedigger Tour

Wat een leuke tour (nr. 9)! Wat mij betreft echt een aanrader voor iedereen die naar Dublin gaat.
Je stapt voor in de bus en loopt door een gordijn, hierachter is het behoorlijk donker en er hangt rook. Waar vroeger zitplaatsen waren zie je nu omgewoelde graven en botten, heel spooky… Je loopt de trap op naar boven, waar het ook weer heel donker is en veel rook hangt. De bus gaat rijden en tijdens deze rit verteld de reisleider over de geschiedenis van Dublin, met name over de pest en welke geesten er rond waren. Hoe dit is moet je echt zelf beleven! Hilarisch en vol schrikmomenten!
De bus stopt onderweg 3 keer. De eerste stop is bij St. Audoen’s Church op een plek wat vroeger “Hell” genoemd werd. Hier horen we het verhaal van de Black Pig of Dublin. Terug in de bus gaat de reisleider verder over de zwarte pest en een aantal van Dublin’s meest markante figuren.
De 2de stop is bij Kilmainham Jail en de Bully’s Acre Cemetry, waar we alles leren over de gevangenis en de gevangenen.
Als laatste stoppen we bij Glasnevin Cemetry en de Gravediggers pub, hier horen we hoe body snatching werkt en krijgen we een demonisch drankje. Ook is er tijd om zelf even wat te drinken te halen of naar de wc te gaan.
Hierna brengt de bus ons terug en, na bijna 2 uur vermaak, stappen we uit naast Trinity College.
Wil je meer weten over de gravedigger tour? Kijk dan op de Gravedigger website!

Na deze leuke tour en een lange dag gaan we terug naar het hotel om te gaan slapen.

Zaterdag 2 november; exploring Dublin

Na een (zeer) korte nacht zijn Tessa en ik al vroeg wakker. Om 8 uur zitten we aan het ontbijt in het hotel wat niet echt om over naar huis te schrijven is. Dus niet veel gegeten en snel de stad in, op verkenning!
We willen, ook omdat er niet zulk mooi weer voorspelt wordt, met de hop on- hop off bus mee. Maar tickets kun je alleen kopen voor 2 dagen, waar we niks aan hebben aangezien we zondag al vroeg weer naar het vliegveld moeten.

wandelen door Dublin

Het weer is droog en er schijnt zelfs een klein zonnetje dus we besluiten om geen tickets te kopen voor de bus en gewoon te gaan lopen.
Aangezien het nog vroeg is besluiten we eerst op zoek te gaan naar de markt op Moore Street. Deze blijkt niet veel aan te zijn dus wat door de winkelstraatjes geslenterd op zoek naar de Winding Staircase (naast nr. 4) – een boekwinkel met restaurant waar je bijzondere boeken hebt – maar dat blijkt nog niet zo simpel. De Winding Staircase zou aan Osmond Quay Lower moeten liggen maar we kunnen het niet vinden. Uiteindelijk geven we het op en gaan we richting de Queen of Tarts (nr. 2), een taarten en gebak restaurant. Deze blijkt gelukkig makkelijker te vinden en al gauw zitten we aan een overheerlijke raspberry scone met cream en raspberry jam.

Na deze overheerlijke scone lopen we via Dublin Castle (nr. 3) terug richting Temple Bar. Ondertussen is het wat aan het miezeren dus we besluiten naar het Wax museum (nr. 5) te gaan. Een leuk, niet al te groot, wassen beelden museum met meer dan alleen wassen beelden. Je bent hier met een uurtje wel uitgekeken.

 

Ondertussen is het weer droog en wandelen we verder door Temple Bar en komen we, ongewild, uit op een eten en drinken markt op Meeting House Square. Dit ziet er gezelliger uit dan de markt op Moore Street en we lopen over de markt met zijn lekkere geuren. Één ding ruikt wel heel lekker en we bezwijken… we proberen de Orchard Glow uit. Wat heerlijk!
Helemaal opgewarmd lopen we weer verder.
Langs het leprechaun museum [Wie weet hoe je deze “mannetjes” in het nederlands noemt?? Kan er al het hele weekend niet opkomen! Zo frustrerend! 😉 ], richting het hotel om de spullen naar de kamer te brengen en dan een taxi naar de old Jameson distilleerderij te gaan.

 

 

 

Maar voor we zover zijn krijgen we weer een regenbui op onze hoofden en besluiten ergens te gaan schuilen, want het is een hele hevige bui. We lopen bij Yamamori (nr. 4) binnen, een japans restaurant… hmmm Sushi!
Tijd voor een verlate lunch!
Na dit kadootje lopen we naar buiten om naast Yamamori de Winding Staircase te vinden! Maar helaas is deze boekwinkel niet zo bijzonder als beschreven… ja, wel bijzonder oud en versleten!

Daar waren we dus snel weer uitgekeken. Dus op zoek naar een taxi om ons naar de Jameson distilleerderij te brengen. We lopen weer langs de Leprechaun museum [Echt waar, wie mij verteld hoe die dingen in het nederlands heten is een held!] en vinden daar dichtbij een taxi standplaats. We willen al instappen als de taxichauffeur zegt dat het maar 5 minuten lopen is. Ohhh, dat redden we nog wel!
Dus de chauffeur laat zien hoe we moeten lopen en we wandelen weer vrolijk verder.

Old Jameson Distillery

Inderdaad is de Jameson distilleerderij (nr.1) niet ver lopen, al is het wel iets verder dan 5 minuten. Helaas voor ons staat er een rij van bijna een half uur. We dubben of we het wel of niet doen totdat we zien dat de eerstvolgende 3 tours al uitverkocht zijn en we dus – na ongeveer 30 minuten in een rij te staan – nog bijna 1,5 uur moeten wachten tot we mee kunnen met een rondleiding. Dat is teveel van het goede, we kijken nog even rond in het winkeltje en gaan dan weer.
We lopen terug naar het hotel om even onze benen rust te geven. Alles bij elkaar hebben we toch wel zo’n 8-10 km gelopen vandaag en ik begin het aardig te voelen in mijn rug 🙁

Pijnstillers en hondenraces

Op de hotelkamer aangekomen neem ik toch maar even een pijnstiller in en bladeren we allebei door wat tijdschriften heen. Veel rust gunnen we onszelf niet, een uurtje later zitten we beneden in de bar voor een drankje … of twee.

We willen ’s avonds naar de hondenraces, net buiten de stad. Dus pakken we een taxi. Dat op zich is al een bijzondere ervaring, sommige taxichauffeurs doen gewoon waar ze zin in hebben! Onze chauffeur was een grappige vriendelijke man, die ons waarschuwde om ’s avonds niet in de wijk rondom het hotel over straat te zwerven. Dan konden we beter naar de overkant van het water gaan, dat was veiliger.

Aangekomen bij Shelbourne Park stapte we uit de taxi en gingen bij de hondenraces naar binnen. Entree was €10 euro en gokken werkt eigenlijk hetzelfde als bij de paardenraces. Je kiest per race een hond uit die volgens jou wint of tweede wordt en daar zet je geld op in.
Leuk ervaring en ik heb zelfs eenmaal gewonnen… op een inzet van €2,- won ik €2,60 !!
Helaas werkte mijn rug – na een dag lang wandelen in zon, regen en harde wind – niet meer mee. We hebben nog een patatje gegeten op de races en na 6 races hebben we de taxi terug gepakt.
Ook de chauffeur die ons terug bracht naar het hotel waarschuwde voor de buurt waar het hotel stond. Ik moet zeggen dat ik me toch geen moment onveilig heb gevoeld daar… Maar we waren beide dagen ook niet heel laat (voor half 2 ’s nachts) terug op de kamer.

Zondag 3 November; Going home

Na een tweede, goede nacht is het alweer tijd om terug te gaan. Gelukkig voelde mijn rug weer een stuk beter aan en we besluiten om buiten de deur te ontbijten.
Dus alles weer in de tas, uitchecken en op zoek naar ontbijt.
Vlak bij het hotel in Upper O’Connell Street hebben we zaterdag een broodjeszaak gevonden, daar gaan we heen.
We bestellen allebei een eitje met toast en wat te drinken.
Dan is het tijd om de bus te pakken naar het vliegveld. Helaas denken meer mensen dit te doen en is het aardig druk bij de halte. Gelukkig staan we redelijk gunstig en kunnen we vlot instappen. Zowaar vinden we boven in de bus nog 2 zitplaatsen. De bus is overvol als we wegrijden en stopt onderweg niet meer, dus we zijn lekker vlot op het vliegveld.
Zonder problemen door de douane en al snel zijn we bij de gate, om daar erachter te komen dat het vliegtuig wederom een half uur vertraagd is.
Dat half uur loopt uit naar een uur, maar dan zitten we in de lucht op weg naar huis.

Dag Dublin, tot een volgende keer!

[metaslider id=361]

Tessa, wat een leuk weekend! Ik heb ervan genoten. Over 5 jaar weer zo’n weekend? Waar gaan we dan heen? 😉
Friends 4ever! X