Wat heb ik naar dat zinnetje uitgekeken en wat ben ik er bang voor geweest! 😁
Gisteren was het zover… ik kreeg, samen met de andere auteurs, mijn geredigeerde verhaal terug.

Zweet in mijn handen, mijn hartslag ging omhoog.
En weet je wat het rare was?
Mijn innerlijke Truus spoorde mij nu juist aan om het te openen en te lezen. Ik weet niet of ze bevestiging zocht dat het niet goed genoeg was of dat ze eigenlijk wel wist dat dit iets moois zou opleveren maar het was zij, Truus, die in mijn hoofd zei; “Toe nou maar, lees het commentaar. Dan heb je dat maar gehad!”

Dus met trillende handen klikte ik op download en openen. Ik was alleen thuis dus kon ook echt even het commentaar in mij op nemen.

Allereerst een compliment van Deanne en Hazel dat ik zo’n verhaal in een niet natieve taal heb kunnen schrijven. Dank jullie wel dames, het was inderdaad een uitdaging! 😅
(Google translate was/is mijn vriend!)

En dan de feedback. Die is niet mals! Maar eerlijk en opbouwend.
Ja, het is een mooi verhaal met een duidelijk begin, midden en eind maar bepaalde dingen zijn nog niet helemaal duidelijk voor een lezer – zeker niet voor een kind van 5-8 jaar oud.

En weet je wat het grappige is? De dingen waar ik niet zeker van was, waar ik niet die juiste toon wist te vinden… Die pikten zij eruit, stelde ze vragen over of hebben ze een suggestie over gedaan.

Ik heb het gisteren aandachtig gelezen en op mij in laten werken. Ik was bang dat ik mij verslagen zou voelen, niet goed genoeg.
Maar dat gebeurde niet!
In plaats daarvan ben ik met nieuwe ogen naar mijn verhaal gaan kijken en bruist het de hele (onrustige) nacht al door.
Vandaar dat ik nu, om iets over 5 in de morgen, al achter mijn laptop zit om alle ideeën te vangen en jullie mee neem in mijn schrijfproces 🤩😋

Dus goedemorgen, waarschijnlijk lees je dit wanneer ik onderweg ben naar mijn werk. Ik heb er al een productief uurtje (of anderhalf) op zitten!
Fijne dag allemaal! 👋