en dan zijn we, zo ineens lijkt het wel, 4 maanden verder. 19 februari ging ik onder het mes en nu is het alweer 19 juni!
Op de foto hierboven zie je mij in juli 2020 en in juni 2021, bijna een jaar later.
Wat is er veel gebeurt, veel verandert. Maar wat val je ook weer snel terug in oude gewoontes! Voor wie het interessant vind neem ik je mee in wat er in de afgelopen maanden verandert is en welke valkuilen in (weer) ontdek.
De grootste verandering(en)
Verwacht of onverwacht is dat toch mijn gewicht. Sinds mijn operatie ben ik 19,2 kg kwijt. Dat betekent voor mij dat ik lichamelijk veel meer aan kan. Minder pijn heb. En dat ik mij beter in mijn vel voel. Een grote verandering dus.
Ik heb nu weer een gewicht wat ik had voor ik 10 jaar geleden viel met Rinus. Daarna heb ik ik dit getal niet meer gezien op de weegschaal. Maar de andere voordelen die ik hierboven noem zijn voor mij veel belangrijker!
Is het allemaal geweldig?
Voor het grootste gedeelte wel maar er zijn ook dingen die ik niet zo ingeschat had. Zoals bijvoorbeeld eten en drinken gescheiden houden, maar ook wat en hoeveel je kunt eten. Wat er gebeurt met je ontlasting! En mijn energie, ben eigenlijk constant moet terwijl ik wel actiever ben dan in jaren.
Scheiden van eten en drinken
Thuis gaat dat eigenlijk best goed en hoef ik er amper meer bij na te denken. Op mijn werk is dat een ander verhaal. Ik ben zo gewend om niet te drinken op de vloer dat dat er dus regelmatig bij inschiet. En als ik dan een pauze momentje heb wil ik eigenlijk alleen maar drinken. Maar dan “moet” ik iets eten omdat ik het anders niet vol hou tot mijn volgende pauze.
Nu moet ik wel zeggen dat ik hele lieve en oplettende collega’s heb die mij regelmatig helpen herinneren aan het drinken!
Dus dat gaat echt met ups en downs. De dagen waarop ik niet genoeg drink op mijn werk worden, mede daardoor, wel minder. Maar het blijft zeker een aandachtspuntje voor me.
Eten
Eten gaat heel wisselend! De ene dag lukt het me om te eten wat ik bedacht had, de andere dag krijg ik nog niet eens de helft weg van wat ik wil eten. Het is wel beter geworden sinds ik 2x/dag de maagbeschermer neem maar het blijft wisselend.
Ook wat ik wel en niet goed verdraag wisselt per dag. Idealiter “moet” ik 500-750 ml zuivel per dag eten of drinken. Vaak lukt dat redelijk maar sommige dagen gewoon echt niet. Dan wordt ik misselijk en vol van één slokje of klein hapje zuivel. In het begin ging ik dan toch door, tegen mijn zin in. Met als gevolg een dumping of me gewoon erg beroerd voelen.
Als het nu gebeurt, dan laat ik het maar gebeuren en neem ik dus (veel) minder zuivel. Om dan de dag erna wel weer proberen mijn portie binnen te krijgen.
Echt iets geks is dat het eten af en toe “blijft hangen” in mijn slokdarm en er dan met dezelfde vaart weer uit komt. Het is niet als overgeven wat ik vroeger wel eens deed als ik beroerd was maar het lijkt een beetje op wat vogels doen als ze hun jongen voeren! Het voelt ook heel raar, als mijn eten blijft hangen. Maar zodra het er dan weer uit is heb ik nergens meer last van en kan ik, bij wijze van spreken, zo weer verder eten!
Praatje poep
Daar kan ik, denk ik, wel een hele blog aan wijden. Misschien doe ik dan nog wel een keer 😉 Normale ontlasting, zoals voor mijn operatie, heb ik zelden meer. Maar ook de aandrang die je normaal hebt is bij mij weg. Het komt letterlijk “op als poepen” en dan moet ik ook echt gaan anders heb ik, en vooral mijn omgeving een probleem!
En wat helemaal raar is, is dat ik dus aandrang kan hebben en dat ik dan denk dat ik echt naar de wc moet rennen maar er komt niks…. en dat zo’n 3-5 keer achter elkaar, totdat je denkt dat het toch niet gaat lukken. En dan ineens “ontplof” je en kun je vervolgens nog 2, 3 of 4 keer lopen omdat het niet meer stopt.
Maar verder niks bijzonders hoor 😉
Sporten
Ik ben nooit echt een fanatiek sporter geweest, het was altijd recreatief. Paardrijden, hardlopen, fietsen, een blauwe maandag kickboksen en bootcampen waren de dingen die ik voor die val met Rinus wel deed. Daarna lukte veel niet meer. Zo heb ik in de afgelopen 10 jaar misschien 15x op een fiets gezeten met altijd dagen pijn aan mijn stuitje tot gevolg. Ik werd dan echt belemmerd in mijn dagelijkse dingen dus op een gegeven moment ben ik er maar mee gestopt.
Fietsen lukt nog steeds niet (goed) en omdat ik toch weer conditie wilde opbouwen en mijn energie omhoog krijgen heb ik hulp ingeschakeld van een fysiotherapeut. Onder zijn begeleiding ben ik in april weer begonnen met sporten. In eerste instantie puur gericht op conditie en aangepast aan niet teveel zit oefeningen. Sinds 2,5 week heb ik er nu ook krachttraining oefeningen bij, en dat heb ik geweten! Na die eerste keer heb ik bijna een week hele erge spierpijn in mijn bovenbenen gehad! Pff, dat was afzien.
Maar nu, 2,5 week later doe ik diezelfde oefeningen en voel ik mijn spieren zeker, alleen niet meer zo lang!
En alleen dat al voelt als een overwinning! Het gaat niet snel maar er zit zeker progressie in.
Maar wat ik nog het allerfijnst vind? Ik was vanmorgen squats aan het doen en zag mezelf in de spiegel en weet je wat? Degene die ik zag was iemand die ik al zo’n 7-9 jaar niet meer heb gezien! En op dat moment voelde ik me, ondanks de protesterende spieren, gewoon TROTS op mezelf

Vasthouden van gezonde gewoontes
Waar ik mijn mij blog van 4 weken na de operatie er echt van overtuigd was dat ik niet meer in oude valkuilen zou trappen ben ik mij er nu van bewust dat die valkuilen echt wel weer op de loer liggen. En ik besef me dat als ik nu een keer een ongezondere keuze maak dat nu niet direct invloed heeft. Maar daarin ligt nu net ook het gevaar. Want als ik straks een jaar of anderhalf jaar verder ben, kan die ongezonde keuze weer een gewoonte worden en dan kan het wel kwaad.
Om daarin een gulden midden weg te vinden is best lastig! Ik wil mezelf namelijk niet van alles gaan ontzeggen en er dan zo’n zin in krijgen dat ik me eraan vergrijp en daarin door sla. Maar ik wil wel een gezond eetpatroon wat op de lange duur vol te houden is en waar ik ook van kan genieten.
80/20 regel
Ik heb 4+ maanden coaching gehad van Floor van der Steen en van haar leerde ik onder andere dat je jezelf best eens mag trakteren op wat lekkers maar dat het wel in evenwicht is met je gezonde gewoontes. Zij past de 80/20 regel toe op haar eetpatroon en dat bevalt haar goed. Dat houd in dat je 80% van de tijd kiest voor gezonde, evenwichtige voeding en dat je met 20% van je keuzes ook iets minder gezond mag zijn. Zoals bijvoorbeeld vrijdag patat dag of in het weekend wel een keertje wat chips in plaats van komkommer, als je daar zin in hebt.
Ik probeer deze regel nu ook zoveel mogelijk toe te passen op mijn eigen eetpatroon en ik moet zeggen dat dat me tot nu toe goed bevalt!
Mocht je zelf bezig zijn met een maagverkleinende operatie en daarbij extra ondersteuning willen? Dan kan ik je Floor zeker aanraden!
Geweldig moppie ik ben ook vreselijk trots op je ga zo door
Doe ik paps
Het is ook zeker iets om trots op te zijn. Ga zo door en je voelt je een heel anders mens. Ben trots op je
Dank je schone zus
Goed bezig Maringa, probeer het vol te houden. Succes en tot ziens. Groeten Erna
Lieve Maringa, wat een avontuur, of moet ik zeggen ontdekkingsreis? Dapper hoor, ik bewonder je moed! Groetjes van Jolly
Dank je lieve Jolly, het is zeker een ontdekkingsreis! Groetjes terug
Hoi Maringa, ik zag net het berichtje met foto’s op facebook en heb doorgeklikt uit nieuwsgierigheid. Ik heb je al lang niet meer gezien, maar ik begrijp dat je een “bewogen” tijd hebt gehad. Het kiezen voor een maag verkleining doe je niet zomaar. Maar wat dapper om dan ook alles te delen wat je daarna gebeurt en hoe je je daarbij voelt!! Je kan heel pakkend schrijven en kan me voorstellen dat je anderen daarmee kan helpen. Mooi dat ik dit mocht lezen en succes alle strubbelingen die je nog tegenkom. Maar je bent zeker goed bezig!! Daar heb ik echt bewondering voor.
Groetjes,
Karin Claessens
Hoi Karin, dank je voor je lieve woorden. Fijn dat je het prettig vind lezen. Groetjes terug!
Hai Maringa, wat een mooie blog! Je bent supergoed bezig en ziet er nu al uit zoals je eruitzag toen ik je nog wel eens op de manege zag, héél lang geleden.
Is het mogelijk om jouw blog te delen met anderen?
Ik ken best veel mensen die dezelfde operatie hebben ondergaan met wisselend succes.
Vooral het na traject is zwaar, na wat langere tijd.
Heel veel groeten van Ank en hou je taai!
Hi Ank, dat kan inderdaad wel kloppen. Ik heb nu ongeveer hetzelfde gewicht als toen. En dat is inderdaad al heel wat jaartjes geleden, een mooie tijd! Ben jij nog vrijwilliger bij de VPG?
Natuurlijk mag je mijn blog delen, je kunt daarvoor de link https://www.maringa.nl/bariatrisch-traject gebruiken dan komen ze op het overzicht van mijn reis of anders de individuele links naar de verschillende blogs.
Groetjes Maringa