Wat een verschil één jaar maakt

Geschreven door: Maringa

mrt 14, 2022

Mijn bedoeling was een blog te publiceren op 19 feb 2022, één jaar na mijn operatie. Dat liep even anders, door een groot persoonlijk verlies kon ik het niet goed op (digitaal) papier krijgen.
En liever niet dan half.

Maar phoe, het is me wel een jaar geweest hoor! Stoppen met schrijven is voor mij geen optie, het is een uitlaatklep waar ik mijn creativiteit, gevoelens en gedachten kwijt kan.

Papa

En het is natuurlijk ook heel fijn om van veel fijne mensen reacties op mijn blog te krijgen!
Maar het doet me ook pijn om te beseffen dat mijn trouwste reageerder, mijn papa, nooit meer een reactie op een bericht zal sturen…

Dat besef is ook mede de reden dat ik een poos niks heb geschreven.
Maar… life goes on, zoals ze zeggen en ik weet dat papa zou willen dat ik blijf schrijven.

Weer een overzichtje?

Alleen, weer een overzichtje van mijn cm’s en kg? Nee, dit keer niet.
Hoe fijn het ook was om die weegschaal steeds naar beneden te zien gaan en tassen vol kleren weg te kunnen doen. Dat was nooit mijn reden voor deze operatie.
Ik wilde mij beter voelen in mijn lijf, geen/minder pijn hebben en weer meer mijzelf zijn.
Is dat gelukt?
Ja, deels wel. Maar deels ook niet.
Ik zal nooit meer diegene zijn die ik vroeger was. Iedereen verandert naarmate hij/zij ouder wordt, ik dus ook.
Is dat erg? Nee, helemaal niet!
Dit afgelopen jaar heeft mij veel gebracht en veel gekost, net als (bijna) iedereen.

Daarom hier een terugblik van mijn persoonlijke

The good, the bad and the ugly.

In alle opzichten leven we in, op zijn zachts gezegd, bijzondere tijden. Ik ben erg benieuwd waar we in de komende maanden en jaren naar toe gaan. Want dat er veel aan het veranderen is, kan (denk ik) niemand ontkennen. Ik zie dingen die mij bang maken maar ook hele mooie ontwikkelingen. En ik kies er bewust voor om mij te focussen op de mooie dingen. Niet dat ik mijn hoofd in het zand steek maar alles wat je aandacht geeft, groeit… dus mijn aandacht gaat uit naar de mooie en bijzondere ontwikkelingen.

The good

Gelukkig heb ik veel goede dingen mogen ervaren. Dit zijn de hoogtepunten:

  • Mijn operatie op 19 feb 2021
  • Huis verkocht, binnen één week en tegen gunstige voorwaarden
  • Nieuwe functie binnen Sanquin
  • Ik voel me goed
  • We hebben een camper gekocht
  • Mijn streefgewicht behaald (74,5kg)
  • Mooie initiatieven zijn onstaan zoals bijv. de Streamers
  • Afgelopen weekend kreeg ik van mijn lief een Elliptigo, om aan mijn conditie te werken

The bad

Helaas is het niet altijd sunshine & rainbows. Ook ik heb tegenslag en verdriet meegemaakt in het afgelopen jaar.

  • Ook ik heb Covid19 gehad en ben daar best ziek van geweest
  • Dumpings en andere GBP ongemakken
  • 2x in quarantaine in 2,5 maand tijd en daardoor…
  • ..In de eerste 3 maanden van mijn nieuwe baan nog geen 1,5 maand kunnen werken

Maar het grootste verlies is toch wel het plotselinge overlijden van papa

and the ugly

  • Rimpelvel
  • lege theezakjes in plaats van borsten
  • kipfilets bovenarmen

Niet echt lelijke dingen van persoonlijke aard, maar wel dingen waar ik mij zorgen om maak;

  • QRcodes en de verdeeldheid
  • Poetin en zijn oorlog tegen de Oekraïne

Toch nog wat getallen?

Ik heb al een aantal weken niet meer op de weegschaal gestaan. Dus echt cijfers van dit moment heb ik niet. Wel heb ik mijn streefgewicht een paar weken geleden behaald. Zoals je hebt kunnen lezen (hier) heb ik pas 6 maanden na mijn operatie een streefgewicht bepaald. Dat was 74,5 kg en totaal nergens op gebaseerd, behalve dan dat ik het een mooi getal vind.
Dat ik dat binnen een jaar na mijn operatie zou bereiken had ik nooit verwacht!
Nu ik daar ben probeer ik hierop te stabiliseren.
Hoe en of dat lukt?
Geen idee, maar ik hou jullie op de hoogte 😉

Wat ik zeker wel het vermelden waard vind is dat ik van maat 46-48 (xxl) ben gegaan naar maat 38-40 (m-l), niet te geloven, toch?!

<-- toen.....

….. en nu –>

En hoe nu verder?

Ik ga door zoals ik de afgelopen tijd heb gedaan, met één verschil
Ik hoef niet meer af te vallen maar moet zeker wel op blijven letten op wat ik eet. Niet zo zeer de hoeveelheden als wel dat ik voor de gezondere optie blijf kiezen.
Wat ik in de afgelopen 3-4 maanden heb geleerd is dat ik gevoelig blijf voor mijn bekende valkuilen, zoals emotie eten en dan ongezonde keuzes maken. Dus daar mag ik aan blijven werken en op bedacht zijn.

Verder wil ik graag meer spieren opbouwen, zodat ik wat meer figuur krijg. Ik praat daar al een tijdje over met Eelke en ben kleine stapjes aan het zetten daarin. Die stappen zullen vanaf nu wat groter zijn. Ik heb van Eelke een Elliptigo gekregen zodat ik kan trainen wanneer ik wil op een manier die ik ook nog eens leuk vind! Wat lief hé!

Misschien ook interessant voor je…

1 maand post-operatief

1 maand post-operatief

Phoe, wat is er veel gebeurd de afgelopen weken. Ik ben op 29 december geopereerd en in eerste instantie vond ik het...

Taboe? Waarom…

Taboe? Waarom…

Ik gooi het er gelijk maar uit: Ik krijg een plastisch chirurgische ingreep! Een mommy make over. Wat inhoudt dat ik...

15 Reacties

  1. Tessa

    Weer mooi beschreven.
    Ja wat een bewogen tijd voor jou/ jullie.
    En heel cliché denk ik, maar zo is het leven.
    Trots op je, wat je nu al bereikt hebt.

    Antwoord
    • Maringa

      Een behoorlijk bewogen tijd. Bedankt dat je altijd voor mij en mijn mams klaar staat! <3 X

      Antwoord
    • Miriam

      Lieve maringa…..wat zie je er goed uit…..zoooo gaaf…..ik heb op dit moment soms m’n valkuil…..mede door schommelingen op m’n werk nu ook schommelingen in m’n patroon pfff….dus moet mezelf weer even een schop onder m’n kont geven…. blij dat je weer geschreven heb al begrijp ik je zo goed dat het even niet meer ging zeker door het plotselinge verlies van je pap wat ons allemaal volledig uit het veld sloeg….maar hij zal zeker trots op je zijn en willen dat je doorgaat……lieverd, ga vooral door met schrijven….ik put er ook wel kracht uit……je doet het goed…..lieve knuffies van ons hier……

      Antwoord
      • Maringa

        Hey Mir, bedankt voor je berichtje!

        Tja, de valkuilen blijven. Maar ze herkennen als een valkuil is het halve werk 😉 Dan kun je eraan werken, al lukt dat vaak niet meteen (bij mij in ieder geval niet!).

        Hou vol, het komt goed!

        Liefs terug, x

        Antwoord
    • Erna

      Wow Maringa wat een verdrietige periode. Gecondoleerd met dit grote verlies.
      Wat jou uiterlijk betreft, je bent bijna onherkenbaar, wat een verschil zeg. Knap gedaan, heel veel sterkte met alles.

      Antwoord
  2. Hilda

    Lieverd in een woord wat zie je er prachtig uit ,daar mag je zeker trots op zijn .Lieve groetjes Hilda

    Antwoord
    • Maringa

      Dank je wel Hilda!

      Antwoord
  3. Karen

    Lieve Marin,
    Wat heb je dit prachtig geschreven!

    Je hebt inderdaad een bewogen jaar achter de rug! Ik ben ontzettend trots op je! Je ziet er fantastisch uit!

    Dikke knuffel, liefs Kaatje

    Antwoord
    • Maringa

      Dank j lieve Kaatje! X

      Antwoord
  4. Jip

    Super trots op je en ook weer even een traantje weggepinkt. Mooi geschreven moppie. Dikke knuffel van een trotste tante

    Antwoord
    • Maringa

      Dank je lieve tantetje 😉 Dikke knuffel terug, X

      Antwoord
  5. Anja

    Wauw Maringa, wat zie je er goed uit!!!
    En wat een inzet zeg en je sprankelt van de foto af; chapeau✨
    Maar vooral blij om te horen dat je jezelf ook goed voelt!

    Antwoord
    • Maringa

      Dank je Anja! Ja, dit is voor mij de juiste stap geweest om mijn leven terug te krijgen.
      Hoe gaat het met jou?

      Antwoord
  6. Dini

    Petje af Maringa , mooi geschreven!
    Gecondoleerd met het overlijden van je vader,
    Groetjes Dini

    Antwoord
    • Maringa

      Dank je wel Dini!

      Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *