Ik heb mij begin dit jaar ingeschreven om een kort verhaal in het Engels te mogen schrijven wat in een boek met 24 kerstverhalen komt. Dit boek wordt op 2 november uitgegeven.
Dat ik uit alle aanmelding ben geselecteerd als één van de 24 auteurs vind ik al een hele eer.
Maar dan moet het ook echt gebeuren hè.

Ik moest dat verhaal schrijven.

Gelukkig hoefde ik dat niet alleen te doen, ik ben gecoached door het dreamteam Deanne en Hazel.

Heb jij ook zo’n Truus?

Mijn innerlijke Truus, dat stemmetje wat zegt dat ik dat toch niet kan, was veelvuldig aanwezig de laatste 10 weken.
“Wie denk jij nou dat je bent, een kinderverhaal schrijven in het Engels?”
“Denk je nou echt dat jouw verhaal goed genoeg zal zijn?”
En ga zo maar door.

Normaal zou ik mij door haar hebben laten tegenhouden. Ik zou gezegd hebben, dit kan ik toch niet… zoek maar iemand anders.
Maar dit keer niet.
Het was zwaar, ik had het moeilijk maar ik heb doorgezet.

Voor dit weekend was ik ongeveer op de helft van mijn verhaal en ik liep vast. Ik wist niet hoe het verder ging.
Dit weekend was ik op een training waar ik onder andere van mijn fobie voor slangen af ben gekomen ( daar een andere keer meer over). Maar toen kwam ineens het besef dat ik potvolblommen wel goed genoeg ben!

Uit weet ik veel hoeveel internationale inzendingen voor dit boek ben IK uitgekozen als één van de 24 auteurs!

En vanmiddag heb ik in ongeveer 2 uur tijd mijn eerste versie van het verhaal geschreven!
Het staat op papier!
Ik heb nu nog een week om het te editten, de type fouten eruit te halen en het hier en daar aan te passen.
Dan stuur ik mijn beste versie naar Deanne en Hazel om het te proef lezen en redigeren.

*Trots moment*